การจัดการศึกษา...สำหรับคนพิการ
โดย...นุกูลกิจ ทวีชาติ
ถึงแม้ว่าพระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ ได้ประกาศใช้เป็นระยะเวลากว่า 11 ปีแล้วก็ตาม แต่เชื่อหรือไม่ว่าผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างครูผู้สอนบางคนยังทำตัวอยู่ในกะลาครอบอีกมากมายในประเทศนี้
ที่ไม่พร้อมจะเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงด้านการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ และยังมีครูที่มีทัศนะคติไม่ยอมรับความเปลี่ยนแปลงอีกมากมาย ถึงขนาดไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่า ตอนนี้ประเทศไทยของเราได้มีพระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ.2551 และที่แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2556
เมื่อผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ
ไม่ทราบถึงตัวบทกฎหมายหรือระเบียบข้อปฏิบัติต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการจัดการศึกษาสำหรับเด็กกลุ่มนี้แล้ว ปัญหาหรือผลกระทบต่าง ๆ ในการจัดการศึกษาของนักเรียนกลุ่มดังกล่าวย่อมเกิดขึ้นตามมาแน่นอน เหตุผลเพราะว่า เมื่อฝ่ายบริหารการศึกษาที่เป็นหัวหอกหลักในการถือธงนำทางไม่รู้เรื่องดังกล่าว ไม่ยอมศึกษาตัวบทกฎหมายให้ถ่องแท้ ไม่มีความชัดเจนในการกำหนดแนวทางการปฏิบัติสู่ครูผู้สอนอย่างเป็นระบบแล้ว คนพิการจึงถูกมองเสมือนหนึ่งว่าเป็นภาระของสังคม เป็นตัวประหลาดในโรงเรียน ซึ่งจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย
เกี่ยวกับการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ แม้ว่ากฎหมายจะผ่านมาแล้วกว่า 1 ทศวรรษ แต่สถานศึกษาบางแห่งก็ยังไม่มีการดำเนินการอย่างเป็นจริงเป็นจัง ทำตัวเป็นไดโนเสาร์เต่าล้านปี มีทัศนคติเดิมๆ มองความพิการของเด็กเป็นตัวตลก จัดกิจกรรมการเรียนการสอนและประเมินผลเฉกเช่นเดียวกันกับกลุ่มเด็กนักเรียนปกติ ผลกระทบที่ตามมาก็ คือ
นักเรียนที่มีความพิการไม่ผ่านการประเมินในวิชานั้นๆ ติด 0 ร มส หรือไม่สามารถทำได้เหมือนเด็กนักเรียนกลุ่มปกติ ซึ่งผิดหลักการจาก พ.ร.บ. การจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ.2551 และที่แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2556
ที่มีเจตนารมณ์ คือ
การจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ
มีลักษณะเฉพาะแตกต่างจากการจัดการศึกษาสำหรับบุคคลทั่วไป จึงจำเป็นต้องจัดให้คนพิการมีสิทธิและโอกาสได้รับการบริการและช่วยเหลือทางการศึกษาเป็นพิเศษ ตั้งแต่แรกเกิดหรือพบความพิการ...
ตามเจตนารมณ์ดังกล่าวข้างต้นพอจะทำให้ครูซึ่งเป็นผู้จัดกิจกรรมการเรียนการสอนสำหรับคนพิการได้เข้าใจแล้วว่า จะกระทำแบบเดียวกันกับเด็กปกติไม่ได้ โดยสถานศึกษาจะต้องคัดกรองเด็กตามประกาศกระทรวงศึกษาธิการ
เรื่อง
กำหนดประเภทและหลักเกณฑ์ของคนพิการทางการศึกษา พ.ศ.2552 โดยกำหนดไว้ 9
ประเภท ได้แก่
บุคคลที่มีความบกพร่องทางการเห็น
ทางการได้ยิน ทางสติปัญญา ทางร่างกายหรือการเคลื่อนไหว หรือสุขภาพ ทางการเรียนรู้ ทางการพูดและภาษา
ทางพฤติกรรมหรืออารมณ์ บุคคลออทิสติก
และบุคคลพิการซ้อน โดยครูผู้สอนจะต้องจัดทำแผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคล
(IEP) และแผนการจัดการเรียนรู้เฉพาะบุคคล
(IIP)
เพื่อใช้ในการจัดการเรียนการสอนคนพิการเฉพาะบุคคล
แค่ความพิการของเขาที่เลือกเกิดไม่ได้ก็ถือว่าหนักมากพอแล้วสำหรับชีวิตคน
ๆ หนึ่ง ขอแค่คุณครูใช้ความเข้าใจ ให้ความรัก
ไม่ซ้ำเติมชีวิต
ทำให้เขาอยู่ร่วมกับสังคมได้
แค่นี้ก็ได้บุญแล้วครับและเป็นบุญที่ถูกต้องตามกฎหมายเสียด้วยครับคุณครู
CR : ภาพจากอินเตอร์เน็ต
