“อยากเห็นศรีสะเกษ....ในมุมนี้บ้าง” ( ตอน ศิลปะเพื่อมวลมนุษยชาติ” )
โดย...นุกูลกิจ ทวีชาติ
คำว่า “ ศิลปะเพื่อมวลมนุษยชาติ ” ฟังดูแล้วรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่มาก จับต้องได้ยาก
สัมผัสไม่ถึง
มันไกลเกินกว่าที่คนทั่ว ๆ ไปจะมีโอกาสได้ชื่นชมความงามของผลงานศิลปะที่ศิลปินที่ได้แสดงออกมาในแต่ละชิ้นงาน แต่นี่คือตัวอย่างหนึ่งของกลุ่มศิลปินที่สร้างผลงานศิลปะด้วยใจรักและมีการนำผลงานมาจัดนิทรรศการอย่างต่อเนื่องตลอดระยะเวลา 11 ปี “ กลุ่มศิลปินเมืองแปะ ”
ผมมีโอกาสร่วมงานนิทรรศการศิลปะร่วมสมัย ภายใต้ชื่องานว่า “ศิลปะเพื่อมวลมนุษยชาติ” ครั้งที่ 10
ของกลุ่มศิลปินเมืองแปะ
จัดขึ้น ณ สถานีรถไฟบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ ระหว่างวันที่
8
– 17 ตุลาคม พ.ศ.2561 ที่ผ่านมา
ในฐานะนักดนตรีรับเชิญเพื่อแสดงในงาน
โดยมีครูน้อยกับครูต้อมร่วมบรรเลงด้วยกันสามคนเพื่อสร้างบรรยากาศด้านเสียงเพลงให้กับผู้ที่มาร่วมงานในครั้งนี้
หลังจากเล่นดนตรีเสร็จแล้วผมได้มานั่งฟังประธานกลุ่มศิลปินเมืองแปะ คือ
อ.สมเกียรติ เสียงวังเวง ครู
วิทยฐานะชำนาญการพิเศษ
โรงเรียนภัทรบพิตร กล่าวรายงานต่อประธานในพิธี นายอนุรัฐ
ไทยตรง
รองผู้ว่าราชการจังหวัดบุรีรัมย์
จึงได้รู้ความเป็นมาเป็นไปว่า
กลุ่มศิลปินเมืองแปะนั้นเกิดขึ้นจากการรวมตัวกันของคนทำงานศิลปะจังหวัดบุรีรัมย์ ในปีพ.ศ.2550 ซึ่งมาจากกลุ่มคนที่รักศิลปะและกลุ่มคนที่ทำงานหลากหลายอาชีพ
ในความหลากหลายนั่นเองจึงทำให้การสร้างผลงานศิลปะของกลุ่มมีความงามที่เข้าถึงได้ทุกชนชั้น
การจัดนิทรรศการศิลปกรรมร่วมสมัย “ศิลปะเพื่อมวลมนุษยชาติ” ครั้งที่10 มีจุดมุ่งหมายเพื่อส่งเสริมสุนทรียภาพให้กับประชาชน
เป็นการบันทึกประวัติศาสตร์เมืองแปะและประเทศไทย ผู้ทำงานศิลปะได้แลกเปลี่ยนความคิดกัน ประชาชนทั่วไปมีโอกาสได้ชื่นชมผลงานศิลปะ
และเป็นแหล่งศึกษาค้นคว้าสำหรับผู้ที่สนใจผลงานด้านศิลปะ
จุดเด่นอย่างสิ่งที่น่าสนใจในการจัดนิทรรศการศิลปะครั้งนี้ที่กลุ่มศิลปินเมืองแปะทำได้ดีและมองเห็นแบบทะลุปรุโปร่ง คือ
การเลือกสถานที่ในการจัดแสดงผลงานนั่นก็คือ สถานีรถไฟ
ซึ่งสถานที่แบบนี้มันเป็นสถานที่สาธารณะผู้คนมาใช้บริการจำนวนมากในแต่ละวัน โอกาสที่พี่น้องประชาชนทุกสาขาอาชีพ ชาวไร่
ชาวนา ...ฯลฯ
เขาก็จะได้มีโอกาสได้ชื่นชมความงามของศิลปะบ้างไม่มากก็น้อยล่ะ
ลองคิดดูนะครับว่าเมื่อประชาชนทั่วไปได้ดู ได้ชื่นชมความงามของศิลปะ คุณค่าที่เกิดขึ้นมันมหาศาลประเมินค่าเป็นตัวเงินไม่ได้เลย
นี่คือการจัดนิทรรศการศิลปะที่เป็นแบบอย่างที่ดี มีคุณค่า
ควรแก่การนำไปเป็นแบบอย่าง มิใช่จัดไว้ในหอศิลป์ จัดไว้ในสถาบันการศึกษาที่มีคนดูไม่กี่คน บางที่ก็ดูกันเองบ้าง
ประเทศเราก็แปลกดีนะครับ ลองคิดดูนะครับว่า
ถ้าประทศไทยมีการจัดนิทรรศการศิลปะตามสถานีรถไฟต่าง ๆ ทุกสถานี อะไรจะเกิดขึ้น
ฝากถึงผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องครับนำไปคิดต่อก็ดี...ศิลปะเพื่อมวลมนุษยชาติ มันมีคุณค่าต่อจิตใจจริง ๆ อยากเห็นบ้านเมืองเราในมุมนี้บ้าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น